خشکی چشم

 خشکی چشم ممکن است در همه گروه‌های سنی بروز کند، اما شیوع آن در افراد مسن‌تر بیشتر است. خشکی چشم در بیشتر موارد، یک بیماری مزمن است. علاوه بر سن عوامل دیگری مثل بیماریهای روماتیسمی، التهاب پلک یا بلفاریت و تیروئید چشمی در ایجاد خشکی چشم دخالت دارند.

 برخی داروها، دود سیگار ، نور خورشید، کاهش رطوبت هوا، کار طولانی با کامپیوتر و موبایل، اختلال در عملکرد پلکها و واکنش آلرژیک از عوامل محرک خشکی چشم هستند.

علائم

گرچه این بیماری خشکی چشم نامگذاری شده است، اما در اکثر مواقع فرد مبتلا احساس نمی‌کند که چشمش خشک شده، بلکه بیشتر افراد بدلیل سوزش و خارش و گاهی اشک ریزش چشم‌ها ابراز ناراحتی می‌کنند. شایعترین علائم خشکی چشم عبارت از سوزش و خارش چشم‌ها، احساس وجود جسم خارجی مانند شن ریزه در چشم، تاری دید که اغلب با پلک زدن برطرف می‌شود، قرمزی چشم، حساسیت به نورهای شدید، ریزش بیش از حد اشک و عدم تحمل لنز تماسی است.
البته لازم به ذکر است که معمولاً این علائم در هر دو چشم ایجاد می‌شود. شدت علائم در زمان‌های مختلف یکسان نیست و اغلب پس از قرار گرفتن در معرض باد و گرد و غبار، کار با کامپیوتر و موبایل، تماشای تلویزیون یا مطالعه طولانی مدت تشدید می‌شود.
درمان

باید توجه داشت که مشکلات ناشی از خشکی چشم ممکن است بسیار خفیف و یا بسیار شدید باشد. در موارد خیلی خفیف با قطره های اشکی معمولی و در موارد شدید با قطره های اشکی بدون ماده نگهدارنده درمان انجام می شود. گاهی نیاز به استفاده از پماد و ژل های چشمی در هنگام خواب است. درمان جراحی بستن مجرای خروج اشک در موارد شدید که به دارو جواب نمی دهد، انجام می شود.

توصیه‌

1- در طول روز مایعات کافی بنوشید. این امر به مرطوب نگه داشتن بافتهای بدن و ازجمله سطح چشم کمک می‌کند.

2- در مواقعی که کار چشمی طولانی مدت انجام می‌دهید، سعی کنید به صورت ارادی پلک بزنید.

3- از قرار گرفتن در معرض گرد و غبار، یا دود سیگار پرهیز کنید. در محیطهای خشک ودر هوای طوفانی حتی الامکان از عینک (آفتابی یا طبی) استفاده کنید.

4- چشمها را نمالید. مالیدن چشمها باعث تحریک بیشتر و بدتر شدن علائم می‌شود.